هر چند در آیین كهن این روز، مردم باور داشتند كه 13، عدد بد یمنی است و برای بیرون ریختن بدی ها باید این روز را بیرون از خانه سپری كرد اما امروز در حقیقت روزی برای آشتی با طبیعت و پاسداشت آن است.

روز سیزدهم فروردین، روزی است كه مردم پس از گذراندن 12 روز برگزاری جشن های سال نو، دید و بازدید و تعطیلات به دامان طبیعت می روند تا رایحه بهاری را با تمام وجود استشمام كنند.

این روز برای ایرانیان، فرخنده و مبارك است و طبق سنت های گذشته آنان در این روز به باغ و دشت و صحرا به ویژه مكان های سرسبز كنار رودخانه و دریاچه می‌روند.

روز سیزدهم فروردین، آیین های مخصوص به خود را دارد، از جمله آنكه مردم در این روز سبزه های سر سفره هفت سین خود را برداشته و به دامان طبیعت بازمی گردانند.

همچنین كودكان بسیاری ماهی های قرمز سر سفره هفت سین را در این روز در مكان های خاصی كه پیش بینی شده است، رهاسازی می كنند.

هر چند طبیعت همواره در ایران مورد احترام و ستایش بوده است اما متاسفانه طی سال های اخیر تعدادی از افراد زباله های خود را در روز سیزدهم فروردین بدون توجه به محیط زیست در دامان طبیعت رها می كنند.

این امر موجب نازیبا شدن دامان طبیعت پس از تمام شدن گشت و گذار مردم می شود. بنابراین در این روز به مردم توصیه می شود كه نسبت به پاكیزگی محیط زیست، توجه كافی داشته باشند.

به هر حال، جشن سیزده بدر، پایان بخش مراسم نوروزی است كه در روز سیزدهم فروردین ماه اتفاق می افتد و در حقیقت طلایه ای برای آغاز كار و فعالیت های اجتماعی، فرهنگی و كشاورزی از روز پس از آن در طول سال است.

درباره دیرینگی این رسم گفته می شود كه جمشید، شاه پیشدادی، روز سیزده نوروز را در صحرای سبز و خرم خیمه و خرگاه بر پا می كرد و چندین سال متوالی این كار را انجام داد و در نتیجه این مراسم در ایران زمین به صورت سنت و آیین درآمد.

ایرانیان از آن پس سیزده بدر را بیرون از خانه در كنار چشمه سارها و دامن طبیعت برگزار می كنند.

سیزدهم فروردین در حقیقت جشن شادمانی و سرور مردم است كه به خاطر شكوفایی دوباره طبیعت برگزار می شود.

این روز، پیوند با طبیعت، جمع شدن خانواده به دور هم و تفریح و سرگرمی را به همراه دارد و در یك كلمه، نشاط بخش است.

اجتمام ** 1788 ** 1418